Over Syriërs
De regio Mesopotamië, gelegen aan de rivieren de Tigris en de Eufraat, is waar de meeste historici het erover eens zijn dat de beschaving begon. En het is in deze geboorteplaats van de beschaving dat we het hedendaagse land Syrië en zijn mensen, de Syriërs, kunnen vinden.
De geschiedenis van Syrië overschaduwt die van de meeste Europese landen. Om te beginnen worden ze vaak genoemd in de Bijbel. Van het volk van Aram (talloze keren genoemd in het Oude Testament) tot hun taal, het Aramees, dat de taal werd die Jezus sprak – hun invloed is een onlosmakelijk onderdeel van het Bijbelse verhaal. Het was zelfs in de Syrische stad Antiochië dat de term christen werd geboren. Terwijl de Syrische kerk zelf een van de oudste kerken is die er bestaan. De lange en indrukwekkende geschiedenis achter het Syrische volk kan niet worden ontkend.
Helaas bevindt Syrië zich ook midden in meerdere oorlogen en conflicten. Met name de Syrische burgeroorlog, die begon op 15 maart 2011 te midden van de protesten van de Arabische Lente. De oorlog, die begon toen demonstranten werden beschoten door de regering van president Bashar al-Assad, is uitgegroeid tot een prominent wereldwijd conflict waarbij veel buitenlandse mogendheden van het Midden-Oosten tot de Verenigde Staten betrokken zijn.
De burgeroorlog heeft het land geteisterd en, niet verwonderlijk, ervoor gezorgd dat velen die in het kruisvuur zaten, het land moesten ontvluchten. Halverwege de jaren 2010 kwam een groot aantal van deze mensen naar Nederland in de hoop hulp en een weg vooruit te vinden.
Syriërs vormen nu de op één na grootste Arabische groep in Nederland – met ongeveer 130.000 mensen – een diversiteit die goed vertegenwoordigd is in Rotterdam.
Helaas is het leven voor Syriërs hier niet gemakkelijk geweest: 38% kon alleen tijdelijk werk vinden en was afhankelijk van een uitkering. Dit, in combinatie met een algemeen onbehagen en wantrouwen van autochtone Nederlanders, bemoeilijkt integratie voor Syriërs.
Laten we niet vergeten dat de belangrijkste eigenschappen van de kerk haar gastvrijheid en toewijding aan de gemeenschap zijn. Zo’n gave, en de God van wie het stroomt, is iets wat onze Syrische broeders en zusters nu goed kunnen gebruiken.